Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków uznał polichromię Władysława Drapiewskiego, zaliczanego do grona najwybitniejszych twórców ściennego malarstwa monumentalnego w Polsce, za jedno z najcenniejszych dzieł malarstwa sakralnego w I poł. XX w.
Malowidła z prezbiterium katedry uznawane są za dzieło wybitne zarówno pod względem ikonograficznym, jak również warsztatowym – to wynik ideowych i programowych ustaleń Płockiej Kurii Diecezjalnej w zakresie teologiczno-liturgicznym, który wyznaczył arcybiskup Antoni Julian Nowowiejski, z architektem Stefanem Szyllerem i artystą malarzem Władysławem Drapiewskim, wspomaganym przez braci Leona i Kazimierza oraz artystę malarza Nikolausa Brüchera, przyjaciela z czasów studiów w Międzynarodowej Szkole Malarstwa Kościelnego Friedricha Franza Marii Stummela w Kevelaer.
Prace restauratorskie przywracają blask Bazylice Katedralnej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, gdzie w sklepieniu kolebkowym prezbiterium i absydy przykuwa teraz uwagę orszak homagialny dwudziestu ośmiu świętych i beatyfikowanych, w tym z rodów monarszych Piastów, Przemyślidów, Andegawenów i Jagiellonów, zdążających ku scenie koronacji Matki Bożej.
Kolejnym już etapem prac zespołu konserwatorów i restauratorów kierował dr hab. Sylwester Piędziejewski, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, adiunkt w pracowni Technologii i Technik Malarstwa Ściennego, który niedawno uczestniczył w pracach Jury III Międzynarodowego Biennale „Pamiętajcie o ogrodach. Przecież stamtąd przyszliście…”, odbywających się w sali wystawowej I Prywatnego Liceum Sztuk Plastycznych im. Władysława Drapiewskiego w Płocku.
Polichromia katedralna robi imponujące wrażenie, w szczególności harmonijną kompozycją, znakomicie wpisaną w neorenesansowe wnętrza. Budzi uznanie doskonały rysunek z mistrzowską perspektywą i światłocieniem. Widoczna jest świetna, stonowana malatura czystych odcieni.
Wyrazista i trwała kolorystyka uzyskana została dzięki pionierskiemu zastosowaniu przez Władysława Drapiewskiego farb najnowocześniejszej wówczas na świecie techniki silikatowej, zawierających płynny krzemian potasowy, wyselekcjonowane wypełniacze mineralne, pochodzące z naturalnych złóż oraz wyłącznie nieorganiczne pigmenty. Używane przez Władysława Drapiewskiego farby mineralne, według patentu Adolfa Keima z 1878 roku, trwale wniknęły w zaprawę i łącząc się z jej składnikami, skamieniały w procesie sylifikacji w mikrokrystaliczne struktury, przy tym w pełni zachowując dyfuzyjność podłoża.
W efekcie artysta malarz uzyskał niezwykle stabilną kolorystycznie strukturę o szerokiej gamie odcieni historycznych, a równocześnie o szlachetnej matowej fakturze. Polichromia ta cechuje się wysoką odpornością na działanie wody, promieniowania ultrafioletowego, wahania temperatur, biodegradację, a także zanieczyszczenia przemysłowe.
Prace konserwatorskie i restauratorskie odbywają się pod nadzorem proboszcza parafii katedralnej św. Zygmunta ks. kan. Stefana Cegłowskiego, wykładowcy historii sztuki Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku, wcześniej Dyrektora Wydziału Budownictwa i Sztuki Sakralnej Kurii Diecezjalnej Płockiej i Dyrektora Muzeum Diecezjalnego im. bł. abp. Antoniego Juliana Nowowiejskiego, w którym przeprowadził remont kapitalny, obecnie prowadzącego prace w Bazylice Katedralnej, gdzie zakończono już m.in. remonty wież, Kaplicy Królewskiej, Kaplicy Sieprskich, wybranego przez mieszkańców Płocka „Płocczaninem Roku 2015”.
(fragmenty zaczerpnięte z monografii: Marek Mroczkowski, Szkoła z kulturą. I Prywatne Liceum Plastyczne im. Władysława Drapiewskiego. Zarys dziejów i osiągnięć szkoły artystycznej w Płocku w latach 1993-2018, wyd. I Prywatne Liceum Plastyczne im. Władysława Drapiewskiego w Płocku, Płock 2018, ISBN 978-83-952589-0-9).
Zdjęcia: Mazowiecki Wojewódzki Urząd Konserwatorski
