Tym razem życie i sztuka Jacques-Louisa Davida, uczestnika przemian politycznych i społecznych, jakie wstrząsały Francją i Europą na przełomie XVIII i XIX wieku.
Polityczny lawirant, zawsze „au courant”: zamówienie od króla Ludwika XVI – przyjął („Przysięga Horacjuszy”, 1784), ściąć króla Ludwika XVI – głosował za (1793), apoteoza jakobińskiego zbrodniarza – dokonał („Śmierć Marata”, 1793), za pojednaniem – w rozumieniu skorumpowanego Dyrektoriatu – był („Porwanie Sabinek”, 1799), gloryfikacja cesarza Napoleona – opiewał („Le Sacre”, 1807).
Malarz – wybitny. Po „Mona Lisie” Leonarda da Vinci monumentalne płótno (621 × 979 cm) ukazujące koronację Bonapartego jest nadal najchętniej oglądanym obrazem w Musée du Louvre.
Prezentacja znakomita, także w ocenie klasy, a skoro „vox populi, vox Dei”, to ocena celująca z historii sztuki w dzienniku.
Zdjęcia: Marek Mroczkowski
