Po raz drugi z rzędu uczeń I Prywatnego Liceum Plastycznego w Płocku zajął I miejsce w adresowanym do uczniów liceów plastycznych i ogólnokształcących szkół sztuk pięknych Ogólnopolskim Konkursie Historii Sztuki „SZTUKA I NAUKA”, organizowanym przez Katedrę Historii Sztuki Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego. Trzeba tu przypomnieć, że w ubiegłym roku główną nagrodę zdobył obecny absolwent Sebastian Jędrzejewski. Dzisiaj to Mateusz Zyznowski z klasy trzeciej triumfuje w Polsce.
W ubiegłym roku I miejsce w Polsce zajął stypendysta Prezesa Rady Ministrów RP Sebastian Jędrzejewski za pracę naukową „Katedra Płocka jako świadek lokalnej historii”. Obecnie uznanie naukowców Uniwersytetu Łódzkiego zyskała praca stypendysty Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP, ucznia klasy trzeciej Mateusza Zyznowskiego dotycząca siedziby Muzeum Mazowieckiego, zatytułowana „Kamienica przy ul. Tumskiej 8 w Płocku jako lokalny przykład rewitalizacji obiektu architektonicznego”.
Zarówno praca Sebastiana Jędrzejewskiego, jak i Mateusza Zyznowskiego powstały pod kierunkiem Marka Mroczkowskiego – historyka sztuki w I Prywatnym Liceum Plastycznym w Płocku, egzaminatora maturalnego historii sztuki Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Warszawie i eksperta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP. Znacząca była też konsultacja znawców zabytków Mazowsza Płockiego. W ubiegłym roku dużą pomocą służył Sebastianowi proboszcz Katedry Płockiej ks. kanonik Stefan Cegłowski. Mateusz z kolei otrzymał poparcie głównego specjalisty ds. zabytków nieruchomych w płockiej delegaturze Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Warszawie Doroty Zaremby.
Autor najlepszej w Polsce pracy już we wstępie podkreślił znaczenie wybranego zabytku pisząc: Kamienica przy ulicy Tumskiej 8 w Płocku to reprezentacyjny, bogato zdobiony secesyjny budynek, powstały na początku XX wieku dla Stanisława Górnickiego, płockiego armatora żeglugi parowej na Wiśle. Początkowo w założeniu pełniła funkcje mieszkalno – handlowe. Pod koniec XX wieku zmodernizowana i zaadaptowana dla potrzeb Muzeum Mazowieckiego, posiadającego największą kolekcję sztuki secesyjnej w Polsce, stała się ważnym ośrodkiem kultury i sztuki w Płocku, a także w całym kraju.
Kwerenda w Archiwum Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków pozwoliła wykorzystać cenne materiały źródłowe. Interesujący okazał się między innymi zespół akt zawierający informacje o użytkownikach kamienicy z lat 1915-1935. Po modernizacji w 1914 roku parter kamienicy przystosowano dla potrzeb słynnej w Płocku i okolicy cukierni Antoniego Szałańskiego Budynek położony w centrum miasta sprzyjał życiu codziennemu także ze względu na inne funkcje. Mieściło się tu biuro pośrednictwa pracy (1915) i biuro podań w sprawach wojskowych (1932). Działał sklep i magazyn ubiorów damskich należący do rodziny Betleyów (1918), kancelaria adwokacka Izydora Nożyca (1916), zakład fryzjerski Stanisławy Wierzbickiej (1918), gabinet dentystyczny Zofii Sosnowskiej (1924), księgarnia Stefanii Cichockiej (1925), księgarnia i skład materiałów piśmiennych Edwarda Trautmana (1933) oraz skład apteczny Ignacego Sikorskiego (1935).
II wojna światowa oszczędziła budynek, w którym mieściło się potem 27 izb mieszkalnych. Po zamknięciu cukierni przez wiele lat funkcjonowała w tym miejscu popularna wśród płocczan Kawiarnia Teatralna, a w latach 80. pierwsza w mieście pizzeria. Dalsze losy podupadającego obiektu określiła koncepcja modernizacji i adaptacji secesyjnego zabytku na potrzeby Muzeum Mazowieckiego. Szczególnie interesujące było odnalezione w Archiwum Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków opracowanie z 1991 roku zatytułowane Muzeum Secesji – Projekt Techniczny. Kolorystyka elewacji i technologia robót autorstwa warszawskiej Pracowni Konserwacji Zabytków „Zamek”.
W 2005 roku oddana została do użytku nowoczesna siedziba Muzeum Mazowieckiego W podsumowaniu pracy Mateusza Zyznowskiego możemy przeczytać: Kamienica przy ul. Tumskiej 8 to nie tylko ważny ośrodek życia mieszczaństwa płockiego od początków XX wieku, ale także istotny przykład architektury secesyjnej, wyjątkowej i unikatowej w Płocku i znaczącej w kraju. Rewitalizacja obiektu, obejmująca również adaptację oficyn i dawnego podwórka oraz dobudowę nowoczesnego segmentu wystawienniczego, stała się dla mieszkańców miasta i okolic ciekawym i atrakcyjnym miejscem, pełniącym funkcje w zakresie kultury i sztuki, prezentując także formy edukacyjne. To jeden z najlepszych i najbardziej udanych przykładów aranżacji drugiego życia obiektu architektonicznego, zarówno w skali krajowej, jak i międzynarodowej.
Organizatorem konkursu adresowanego do uczniów liceów plastycznych i ogólnokształcących szkół sztuk pięknych jest kierowana przez prof. dr. hab. Krzysztofa Stefańskiego Katedra Historii Sztuki Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego oraz Koło Naukowe Historyków Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego. Wśród celów konkursu wskazano między innymi zainteresowanie młodzieży zabytkami architektury regionalnej, naukę wyszukiwania materiałów, również ikonograficznych, tworzenia bibliografii i stosowania przypisów, rozwój umiejętności przeprowadzania analizy formalno-stylistycznej dzieła sztuki, formułowania wniosków i własnych opinii na temat sztuki. Wymogi formalne określały objętość tekstu, typ i wielkość fontu, interlinii i akapitów, sposoby cytowania i wzory przypisów oraz przywołania literatury naukowej. Doceniona przez jurorów i naukowców praca Mateusza Zyznowskiego spełniła wszystkie uniwersyteckie kryteria, a Płock może się poszczycić „seryjnymi” sukcesami naszej uzdolnionej artystycznie i naukowo młodzieży.
http://www.tp.com.pl/oswiata/sukces-ucznia-plockiego-plastyka.html
Zdjęcia: Marek Mroczkowski
